- Αρχική
- Η Βοιωτία χτες και σήμερα
- Η ιστορία
- Πολιτισμός
- Η φύση της Βοιωτίας
- Η Βοιωτία στο σήμερα
- Πόλεις και χωριά
- Επαγγελματικός οδηγός
- Επικοινωνία
Το "Καρναβάλι Ορχομενού" χρονολογείται από το 1959 ! Φορέας δημιουργίας του ήταν ο "Σύλλογος Φιλοπροόδων Ορχομενού".…
Η Σώτια Τσώτου γεννήθηκε στις 14 Μαΐου 1942 στη Λιβαδειά. Είναι το 5ο παιδί της…
Η Αντίκυρα, (ή τα Αντικύρα) είναι παραθαλάσσιο χωριό του Νομού Βοιωτίας και αποτελεί δημοτική ενότητα…
Ο Ελικώνας είναι βουνό της Στερεάς Ελλάδας, το οποίο βρίσκεται στα σύνορα των νομών Βοιωτίας…
Στην ελληνική μυθολογία, η Αλκμήνη ήταν ηρωίδα της Βοιωτίας και της Αργολίδας, μητέρα του μεγαλύτερου…
Σε ένα λόφο ύψους 240 μέτρων νότια από την πόλη της Λιβαδειάς, στο λόφο με…
Για τη σφαγή του Διστόμου γράφτηκαν αρκετά βιβλία και θα γραφτούν ακόμα πολλά. Η προσέγγισή…
Το “πανηγυράκι” είναι μια 3ήμερη, κατά βάση θρησκευτική εορτή, αφιερωμένη στον Προστάτη και Πολιούχο της…
Η Ευαγγελίστρια είναι ορεινό χωριό του νομού Βοιωτίας του δήμου Αλιάρτου. Βρίσκεται στις πλαγιές του…
Ο Σπύρος Κοντός είναι ένας νέος ταλαντούχος καλλιτέχνης στο χώρο της φωτογραφίας. Παρουσιάζοντας ο ίδιος…
Η ιστορία και γενικώς η πολιτική των Θηβών, από τα παλαιότατα κιόλας χρόνια, είναι συνυφασμένη…
Πεδινός οικισμός (υψόμ. 100 μ., 107 κάτ.) στον Δήμο Λιβαδειάς του νομού Βοιωτίας. Βρίσκεται στο…
Μία απ' τις πιο συγκινητικές ημέρες για το Δίστομο που την θυμούνται έντονα ακόμη, τόσο…
Οι ιστορικές μαρτυρίες που αφορούν τη βυζαντινή Θίσβη είναι ανεπαρκείς και δεν τεκμηριώνουν τα ιδιαίτερα…
Πόσο γελοίο ακούγεται... Υπάρχουν ακόμα ηλίθιοι που μετράνε τη ζωή με το αν είναι γεμάτη μια καφετέρια. Υπάρχουν ακόμα ανόητοι που θεωρούν "καλά" το ότι είναι εντάξει με τις τράπεζες και την εφορία. Πως καλά είμαστε ακόμα γιατί ένα μέρος του πληθυσμού μπορεί ακόμα και τη βγάζει καθαρή μέσα στο μεγάλο σφαγείο.
Χθες σε πείσμα της γενικής κατάθλιψης είχα τα κέφια μου. Τα τηλέφωνα χτυπούσαν διαρκώς λες και είχα γυρίσει στην ηλικία των 20, τότε που κανονίζαμε τι θα κάναμε το Σαββατοκύριακο, κάτι που δυστυχώς δεν θα το ζήσουν τα παιδιά μας. Το αντιπαρέρχομαι και συνεχίζω. Γύρω στις 12:30 το μεσημεράκι εγώ πλήρης καφέδων και τσιγάρων και με την αδρεναλίνη να είναι σε δυσθεώρητα ύψη απαντώ στην γνωστή νομική υπηρεσία της πιο αγαπημένης τράπεζας.
Να την ξαναδώ ακόμα μια φορά ήθελα. Την Ελληνίδα που φορά το μαύρο μαντήλι για να πενθεί τις χαρές που δεν έζησε και αυτές που έφυγαν ανεπιστρεπτί. Να κουβαλά το ταψί με το ξεροψημένο από φούρνο ψωμί στο κεφάλι ισορροπώντας τα τσακισμένα πόδια της στο καλντερίμι κρατώντας το μέτωπο ψηλά σαν Καρυάτιδα που ακόμα και γερασμένη είναι εκεί για να κρατά τη μετόπη της αξιοπρέπειας.
Επιτρέπεται η Αναδημοσίευση με Άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές ..
Φιλοξενία απο Τopwebhost.gr
