- Αρχική
- Η Βοιωτία χτες και σήμερα
- Η ιστορία
- Πολιτισμός
- Η φύση της Βοιωτίας
- Η Βοιωτία στο σήμερα
- Πόλεις και χωριά
- Επαγγελματικός οδηγός
- Επικοινωνία
Κάθε χρόνο τους μήνες Αύγουστο, Σεπτέμβριο, ο Δήμος Λεβαδέων διοργανώνει τις καθιερωμένες εκδηλώσεις με τίτλο…
Οι Αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν μόνο τα γνωστά φύλα των Αχαιών, Ιώνων και Αιολέων. Στα…
Το Ζεμενό είναι μικρός οικισμός του νομού Βοιωτίας, χτισμένος πλευρικά του δρόμου που συνδέει την…
Ο Επαμεινώνδας ήταν ο πιο σημαντικός στρατιωτικός και πολιτικός ηγέτης της αρχαίας Θήβας…
Ο Κώστας Μουστάκας μουσικός (κιθαρίστας, συνθέτης - τραγουδοποιός και συχνά ερμηνευτής των τραγουδιών του) σπούδασε…
Το Νεοχώρι, είναι ένα μικρό χωριό χτισμένο στους πρόποδες του Ελικώνα.Παρ'όλο το όνομά του που…
Η Μονή Οσίου Λουκά βρίσκεται στη δυτική πλαγιά του Όρους Ελικών, κάτω από την ακρόπολη…
Ζωγράφος-Αγιογράφος. Γεννήθηκε στην Αγία Τριάδα Λειβαδιάς . Τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές της στο Λύκειο Λειβαδιάς…
Οι τραγόμορφοι Κουδουναραίοι είναι ένα παλιό έθιμο (30 αιώνων) της περιοχής του Διστόμου Βοιωτίας που…
Η Μονή Οσίου Λουκά βρίσκεται στη δυτική πλαγιά του Όρους Ελικών, κάτω από την ακρόπολη…
Η έκθεση της Αρχαιολογικής Συλλογής Διστόμου περιλαμβάνει ευρήματα από τις αρχαίες φωκικές πόλεις Άμβροσσο (σημ.…
Το μοναστήρι κτίστηκε από τον Όσιο Σεραφείμ τέλος του 16ου - αρχές 17ου αιώνα μ.Χ.…
Μία απ' τις πιο συγκινητικές ημέρες για το Δίστομο που την θυμούνται έντονα ακόμη, τόσο…
Η Μάχη της Πέτρας υπήρξε τελευταία μάχη του Αγώνα για την ελληνική ανεξαρτησία. Έλαβε χώρα…
Πόσο γελοίο ακούγεται... Υπάρχουν ακόμα ηλίθιοι που μετράνε τη ζωή με το αν είναι γεμάτη μια καφετέρια. Υπάρχουν ακόμα ανόητοι που θεωρούν "καλά" το ότι είναι εντάξει με τις τράπεζες και την εφορία. Πως καλά είμαστε ακόμα γιατί ένα μέρος του πληθυσμού μπορεί ακόμα και τη βγάζει καθαρή μέσα στο μεγάλο σφαγείο.
Χθες σε πείσμα της γενικής κατάθλιψης είχα τα κέφια μου. Τα τηλέφωνα χτυπούσαν διαρκώς λες και είχα γυρίσει στην ηλικία των 20, τότε που κανονίζαμε τι θα κάναμε το Σαββατοκύριακο, κάτι που δυστυχώς δεν θα το ζήσουν τα παιδιά μας. Το αντιπαρέρχομαι και συνεχίζω. Γύρω στις 12:30 το μεσημεράκι εγώ πλήρης καφέδων και τσιγάρων και με την αδρεναλίνη να είναι σε δυσθεώρητα ύψη απαντώ στην γνωστή νομική υπηρεσία της πιο αγαπημένης τράπεζας.
Να την ξαναδώ ακόμα μια φορά ήθελα. Την Ελληνίδα που φορά το μαύρο μαντήλι για να πενθεί τις χαρές που δεν έζησε και αυτές που έφυγαν ανεπιστρεπτί. Να κουβαλά το ταψί με το ξεροψημένο από φούρνο ψωμί στο κεφάλι ισορροπώντας τα τσακισμένα πόδια της στο καλντερίμι κρατώντας το μέτωπο ψηλά σαν Καρυάτιδα που ακόμα και γερασμένη είναι εκεί για να κρατά τη μετόπη της αξιοπρέπειας.
Επιτρέπεται η Αναδημοσίευση με Άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές ..
Φιλοξενία απο Τopwebhost.gr
