- Αρχική
- Η Βοιωτία χτες και σήμερα
- Η ιστορία
- Πολιτισμός
- Η φύση της Βοιωτίας
- Η Βοιωτία στο σήμερα
- Πόλεις και χωριά
- Επαγγελματικός οδηγός
- Επικοινωνία
Η Χαιρώνεια βρίσκεται στη δυτική Βοιωτία και κατά την αρχαιότητα συνόρευε βόρεια με τον Ορχομενό,…
Τα νεκροταφεία της αρχαίας Τανάγρας χρονολογούνται από τους αρχαϊκούς έως και τους πρώιμους ρωμαϊκούς χρόνους…
Με την ονομασία «Σφαγή του Δηλεσιού» (ή «δράμα του Ωρωπού», όπως επίσης λέγεται) φέρεται στη…
Το ποτάμι της Έρκυνας πηγάζει από το νότιο τμήμα της Λιβαδειάς και διασχίζει το κέντρο…
Η Μονή Οσίου Λουκά βρίσκεται στη δυτική πλαγιά του Όρους Ελικών, κάτω από την ακρόπολη…
Ο Πανοπέας, ή Πανόπεια, είναι αρχαία Φωκική πόλη της Φωκίδας και γνωστή πόλη του Κοινού…
Η Δομβραίνα είναι όμορφη κωμόπολη του νομού Βοιωτίας, κουρνιασμένη κάτω από τη σκιά του ιερού…
Ο Άγιος Γεώργιος είναι κωμόπολη του νομού Βοιωτίας. Υπήρξε στο παρελθόν πρωτεύουσα του δήμου Κορωνείας,…
Η Ασωπία είναι το χωριό του νομού Βοιωτίας που οι κάτοικοί του σχεδόν όλοι ασχολούνται…
Ο Σπύρος Κοντός είναι ένας νέος ταλαντούχος καλλιτέχνης στο χώρο της φωτογραφίας. Παρουσιάζοντας ο ίδιος…
Έχει περίπου 3-4 χλμ. μήκος και περίπου 2-3 χλμ. πλάτος. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας…
Το σπήλαιο του Σαρακηνού είναι το μεγαλύτερο σπήλαιο της Κωπαϊδας στην ανατολική Βοιωτία και βρίσκεται…
Πέντε χιλιόμετρα δυτικά από το χωριό Διόνυσος ή αλλιώς Τσαμάλι του Δήμου Ορχομενού Βοιωτίας στην…
Χτισμένη το 12ο αιώνα, στην ακμή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, και ανακαινισμένη το 1665, στα χρόνια…
Πόσο γελοίο ακούγεται... Υπάρχουν ακόμα ηλίθιοι που μετράνε τη ζωή με το αν είναι γεμάτη μια καφετέρια. Υπάρχουν ακόμα ανόητοι που θεωρούν "καλά" το ότι είναι εντάξει με τις τράπεζες και την εφορία. Πως καλά είμαστε ακόμα γιατί ένα μέρος του πληθυσμού μπορεί ακόμα και τη βγάζει καθαρή μέσα στο μεγάλο σφαγείο.
Χθες σε πείσμα της γενικής κατάθλιψης είχα τα κέφια μου. Τα τηλέφωνα χτυπούσαν διαρκώς λες και είχα γυρίσει στην ηλικία των 20, τότε που κανονίζαμε τι θα κάναμε το Σαββατοκύριακο, κάτι που δυστυχώς δεν θα το ζήσουν τα παιδιά μας. Το αντιπαρέρχομαι και συνεχίζω. Γύρω στις 12:30 το μεσημεράκι εγώ πλήρης καφέδων και τσιγάρων και με την αδρεναλίνη να είναι σε δυσθεώρητα ύψη απαντώ στην γνωστή νομική υπηρεσία της πιο αγαπημένης τράπεζας.
Να την ξαναδώ ακόμα μια φορά ήθελα. Την Ελληνίδα που φορά το μαύρο μαντήλι για να πενθεί τις χαρές που δεν έζησε και αυτές που έφυγαν ανεπιστρεπτί. Να κουβαλά το ταψί με το ξεροψημένο από φούρνο ψωμί στο κεφάλι ισορροπώντας τα τσακισμένα πόδια της στο καλντερίμι κρατώντας το μέτωπο ψηλά σαν Καρυάτιδα που ακόμα και γερασμένη είναι εκεί για να κρατά τη μετόπη της αξιοπρέπειας.
Επιτρέπεται η Αναδημοσίευση με Άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές ..
Φιλοξενία απο Τopwebhost.gr
