- Αρχική
- Η Βοιωτία χτες και σήμερα
- Η ιστορία
- Πολιτισμός
- Η φύση της Βοιωτίας
- Η Βοιωτία στο σήμερα
- Πόλεις και χωριά
- Επαγγελματικός οδηγός
- Επικοινωνία
Οι τραγόμορφοι Κουδουναραίοι είναι ένα παλιό έθιμο (30 αιώνων) της περιοχής του Διστόμου Βοιωτίας που…
Σκαρφαλωμένη στις πλαγιές του Ελικώνα και σε υψόμετρο 400 μ. βρίσκεται η Αγία Τριάδα, ένα…
Έχει περίπου 3-4 χλμ. μήκος και περίπου 2-3 χλμ. πλάτος. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας…
Το όρος Πτώον βρίσκεται 3 χιλιόμετρα από το Ακραίφνιο και η ψηλότερη κορυφή του είναι…
Παυσανίας 9.40.10 " Όπως πλησιάζει κανείς την πόλη βλέπει ένα κοινό τάφο των Θηβαίων που σκοτώθηκαν…
Η Ασωπία είναι το χωριό του νομού Βοιωτίας που οι κάτοικοί του σχεδόν όλοι ασχολούνται…
Η Ευαγγελίστρια είναι ορεινό χωριό του νομού Βοιωτίας του δήμου Αλιάρτου. Βρίσκεται στις πλαγιές του…
Η πλούσια ιστορική διαδρομή της Δαύλειας ανά τους αιώνες έχει αφήσει πολλά αξιοθέατα ως κληρονομιά…
Η Σώτια Τσώτου γεννήθηκε στις 14 Μαΐου 1942 στη Λιβαδειά. Είναι το 5ο παιδί της…
Bγαίνοντας από τη Λιβαδειά και κοντά στις Τσέρες Διστόμου είναι η περιοχή Καρακόλιθος, με τρεχούμενο…
Η Χαιρώνεια βρίσκεται στη δυτική Βοιωτία και κατά την αρχαιότητα συνόρευε βόρεια με τον Ορχομενό,…
Η ίδρυση της Μονής χάνεται στο διάβα του χρόνου και μόνο η ιστορικότητα της τοποθεσίας…
Η Θίσβη είναι σήμερα οικισμός του νομού Βοιωτίας. Βρίσκεται στα δυτικά του νομού κοντά στις…
Tα Λεύκτρα ως μικρή πόλη της αρχαιότητας απέκτησε την ιστορική της σημασία και έγινε πανελλήνια…
Πόσο γελοίο ακούγεται... Υπάρχουν ακόμα ηλίθιοι που μετράνε τη ζωή με το αν είναι γεμάτη μια καφετέρια. Υπάρχουν ακόμα ανόητοι που θεωρούν "καλά" το ότι είναι εντάξει με τις τράπεζες και την εφορία. Πως καλά είμαστε ακόμα γιατί ένα μέρος του πληθυσμού μπορεί ακόμα και τη βγάζει καθαρή μέσα στο μεγάλο σφαγείο.
Χθες σε πείσμα της γενικής κατάθλιψης είχα τα κέφια μου. Τα τηλέφωνα χτυπούσαν διαρκώς λες και είχα γυρίσει στην ηλικία των 20, τότε που κανονίζαμε τι θα κάναμε το Σαββατοκύριακο, κάτι που δυστυχώς δεν θα το ζήσουν τα παιδιά μας. Το αντιπαρέρχομαι και συνεχίζω. Γύρω στις 12:30 το μεσημεράκι εγώ πλήρης καφέδων και τσιγάρων και με την αδρεναλίνη να είναι σε δυσθεώρητα ύψη απαντώ στην γνωστή νομική υπηρεσία της πιο αγαπημένης τράπεζας.
Να την ξαναδώ ακόμα μια φορά ήθελα. Την Ελληνίδα που φορά το μαύρο μαντήλι για να πενθεί τις χαρές που δεν έζησε και αυτές που έφυγαν ανεπιστρεπτί. Να κουβαλά το ταψί με το ξεροψημένο από φούρνο ψωμί στο κεφάλι ισορροπώντας τα τσακισμένα πόδια της στο καλντερίμι κρατώντας το μέτωπο ψηλά σαν Καρυάτιδα που ακόμα και γερασμένη είναι εκεί για να κρατά τη μετόπη της αξιοπρέπειας.
Επιτρέπεται η Αναδημοσίευση με Άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές ..
Φιλοξενία απο Τopwebhost.gr
